Wkroczyłam do baśni, jakie się pamięta jako dziecko. Bo kto nie znał Konika Garbuska? Początkowo obawiałam się, jak przywyknę do imion i ogólnie klimatu książki...
Niepotrzebnie! Bo po pierwszych rozdziałach przepadłam całkowicie. Książka jest tak bogata, że na pewno do niej wrócę - te wszystkie postacie, wydarzenia...
Nie wiem kiedy mi się książka skończyła, a jak szkoda, że się skończyła! Mam na tomie kolejne tomy, ale nawet nie wiem, czy są dalszym ciągiem czy o czymś innym...
Mamy tu wszystko co powinno być w baśni - zło, dobro, osoby nie do końca dobre ani do końca złe - mamy magiczne istoty - rusałki, domowika, pewnego niedźwiedzia, Morozko... Kto nie słyszał o Dziadku Mrozie?
Gdzieś w pamięci mi się tliły te baśnie, ale nie pamiętałam ich dobrze. Teraz chciałoby się nie wychodzić z tego świata, ale i jednocześnie nie chciałabym chyba być na miejscu Wasi ;)
Choć z jej historii można wyciągnąć sporo nauki - mimo przeciwności udaje jej się osiągnąć swój cel. Sama odwaga tutaj jednak nie wystarcza. Powieść jest pełna przeróżnych postaw i emocji - będą momenty, gdzie zachce się nam płakać razem z bohaterami, ale i śmiać...
Mnie wciągnęło bardzo, że nie chciałam przerywać czytania, by wiedzieć, co będzie dalej. Jednocześnie nie chciałam, aby się kończyło - dlatego na pewno niedługo wrócę do tej książki, a na pewno, jak przeczytam kolejne dwie części.
Koniecznie przeczytajcie! :)
I napiszcie jak się Wam podobało :)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz